تأثیر اقامت کوتاه مدت در محیط آلوده بر آمادگی جسمانی، حجم های تنفسی و فاکتورهای خونی نیروهای آتش نشان

مقدمه: در مورد تأثیر آلودگی هوا بر اجرای وظایف شغلی آتش نشانان تحقیقات زیادی انجام نگرفته است، لذا هدف از این مطالعه بررسی تأثیر اقامت کوتاه مدت در محیط آلوده بر عوامل آمادگی جسمانی، حجم های تنفسی و فاکتورهای خونی نیروهای آتش نشان منطقه پارس جنوبی بود. روش بررسی: 28 مرد سالم و شاغل در پایگاه آتش نشانی منطقه ویژه انرژی پارس جنوبی در ناحیه عسلویه با میانگین سنی 2/4±2/30 سال، قد 02/6± 6/177 سانتی متر و وزن 5/12±82/80 کیلوگرم جهت انجام تحقیق انتخاب شدند. برنامه کاری آتش نشان ها 14 روز کار در منطقه و 7 روز استراحت بود. حداکثر اکسیژن مصرفی، تست آمادگی ویژه آتش نشانان (عملیات h)، حجم های تنفسی و فاکتورهای خونی در دو مرحله در روزهای اول و چهاردهم اقامت در محیط آلوده اندازه گیری و مقایسه شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که حداکثر اکسیژن مصرفی و fev1 در روز چهاردهم در مقایسه با روز اول قرارگیری نیروها در محیط آلوده به طور معنی داری افزایش یافته بود (01/0= p). اما تغییرات fvc، زمان عملیات h، هموگلوبین، هماتوکریت و گلبول های سفید در روز اول در مقایسه با روز چهاردهم معنی دار نبود. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد به محض قرارگیری نیروهای آتش نشان در محیط آلوده در ابتدا یک کاهش در حجم های تنفسی و میزان آمادگی آنان اتفاق می افتد که با گذشت زمان و اقامت در محیط آلوده یک نوع سازگاری ایجاد می گردد.